ฝากให้อ่าน
จาก:
koong thon (suntorn_46@hotmail.com) หลวงพ่อฤษึ
ส่งเมื่อ:
22 สิงหาคม 2551 19:46:28
ถึง:
SUPRAWAT PATAMASUT (korkanboon@hotmail.com)
.ExternalClass .EC_hmmessage P
{padding:0px;}
.ExternalClass body.EC_hmmessage
{font-size:10pt;font-family:Tahoma;}
ถึงแก้ว
ได้เปิดอ่านเมื่อสักครู่นี้แล้ว เป็นเรื่องดีนะ ถ้าหลายๆคนมาเป็นกวี ครื้นเครงดี ต่อกลอนแบบกลอนสด กลอนตลาด กลบทดอกสร้อย หรือจะเป็นโคลงสี่สุภาพ กาพย์ยานี ใครจะแต่งวสันตดิลกฉันท์ อินทรวิเชียรฉันท์มาด้วยิ่งดี สองฉันท์นี้ วางครุ ลหุไว้เพราะนัก เคยอ่านสมุทรโฆษคำฉันท์นานมากแล้วประมาณ 20 ปีผ่านมา จำได้ตอนพราหมณ์พรรณาถึงความงามของนางพินทุมวดีให้สมุทรโฆษฟัง ความว่า
-
"เจ้านั้นมีโฉมจะประโลม ทั้งแหล่งหล้าและฟ้าดิน
ทรงนามกรบวรพิน- ทุมวดีอันโฉมเฉลา
เสาวภาคยพ- นิดาคือสุธามาโกศเกลา
เนื้อเกลี้ยงสมบูรณ์บวร- เยาวอย่าว่าจะมีสอง ฯ
-
เรื่องพระสมุษโฆษนี้ เป็นบทประพันธ์แต่งครั้งสมัยกรุงศรีอยุธยา โดยพระบรมราชโองการสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ให้พระมหาราชครูแต่ง ต่อมหาพระมหาราชครูพิราลัย สมเด็จพระนารายณ์ทรงพระราชนิพนธ์ต่อ ถ้าอ่านถึงบทสุดท้ายที่ทรงพระนิพนธ์แล้ว จับใจมาก ตนตายแต่ผู้เดียว ใครจะเหลลียวแลดู ประมาณนี้ชักจะลืมๆแล้ว บทประพันธ์เรื่องนี้ค้างมาเนิ่นนาน ถึงสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้า จึงทรงอาราธนาสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส วัดพระเชตุพน ทรงพระนิพนธ์ต่อจนจบ สมเด็จพระองค์นี้เป้นนักกวี เรียกได้ว่า เป็นรัตนกวี ที่องค์กรยูเนสโก ยกย่องพระองค์ บทพระนิพนธ์ที่จับใจทุกคนจาก กฤษณาสอนน้องว่า
-
พฤกภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัยหมายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา
ความดีก็ปรากฏ กิติยศก็ฤาชา
ความชั่วก็นินทา ทุรยศยินขจรฯ
-
ถ้าพ่ออิ๊ดมาร่วมวงด้วยก็สนุกครื้นเครงกันดี ต่อไปรวบรวมเป็นเล่มไว้แจกงานบุญวัดเขาขี้เหล็กต่อไป.
หลวงพ่อฤษึ
